Ons Leiden

“Het is een volkse wijk”, vertelt Dora. Ze zit op het bankje voor haar huis. Soms drinkt ze hier ’s morgens een kopje koffie. Ze kan het volkse karakter van Leiden-Noord wel waarderen, al heeft het soms ook mindere kanten. Zo is het niet altijd even netjes in de buurt en zwerft er regelmatig vuilnis op straat. Ze steekt vaak zelf de handen uit de mouwen om het op te ruimen. Ze kent de mensen in haar buurt en dat vindt ze wel leuk. 

“Ik ga zeker niet bij alle bewoners zomaar op de koffie, maar met Kerst doe ik wel bij iedereen een briefje in de brievenbus. Ik krijg dan ook vaak een kaartje terug. Ook als er nieuwe mensen in de straat komen wonen, stuur ik ze een briefje.” 

Het huis waar ze woont, betrok ze in 1985. Ze vindt het een fijne plek. Tegenover haar huis staat een oude basisschool. Het gebouw is niet meer in gebruik als school. Ze is er een aantal keer binnen geweest. Het is er erg mooi, merkt ze op. De muren van de grote hal zijn bekleed met okergele en zwarte tegels en mooie tegeltableaus. De glas-in-loodramen boven de voordeur zorgen voor sfeer en kleur. Volgens de gemeente, die het gebouw enkele jaren geleden heeft ingeschreven in het gemeentelijk monumentenregister, is de oude school een fraai voorbeeld van de architectuur van de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Nu ligt het gebouw er alleen verlaten bij. Er wonen wel mensen. Antikraak. Het gebouw is inmiddels verkocht en het wordt verbouwd. 

“Ik hoopte dat er nieuwe appartementen in zouden komen, maar het wordt waarschijnlijk een gezondheidscentrum. Dat vind ik jammer want voor de levendigheid in de buurt zijn nieuwe woningen beter. Misschien was ik dan zelf ook wel naar de overkant verhuisd”, vertelt Dora.

Wat zou ze nog graag in Leiden-Noord willen ontdekken? “Ik wil weleens een kijkje nemen bij café ’t Spoortje, daar ben ik nog nooit geweest”, zegt ze. Met een groep vrienden maakte ze ooit een stadswandeling door Leiden-Noord. Ze liepen van de Tuin van Noord naar de Merenwijk en langs de Zijl. “We hebben wat gedronken in Café Decima en een frietje bij de Hendo gegeten.” 

Welke bijzondere plekken zou ze willen toevoegen als ze opnieuw een stadswandeling zou maken? “De kringloop verderop is een ludieke plek. Die wordt gerund door twee opvallende zussen. Als je er komt, vragen ze altijd of je koffie wilt. De koffie staat volgens mij de hele dag aan want dat ruik je. Eigenlijk is het niet heel lekker, maar toch kan ik nooit nee zeggen. Ik vind het leuk om daar even te gaan zitten.
Er is ook winkel waar ze tweedehands wasmachines en drogers verkopen, dat vind ik ook een gezellige plek. De Turkse eigenaar van de winkel noemt mij altijd buurvrouw en ik noem hem daarom buurman. We wonen helemaal niet naast elkaar, maar toch noemen we elkaar zo.” 

“We hebben wat gedronken in
Café Decima en een frietje bij de Hendo gegeten.”

We Are Leiden gebruikt verhalen die leven in de stad en haar wijken en geeft deze een podium. Het motto 'mensen verbinden, verhalen maken' staat bij ons centraal en zal dan ook altijd in onze projecten terug te vinden zijn.